De Paul Van Ostaijensite, gelegen aan het gelijknamige park, vormt een bruisend huis voor muzikanten, turners, kunstenaars, ballerina’s, acteurs en circusartiesten in spe. Het ontwerp genereert synergiën en kruisbestuiving voor de talrijke gebruikers en staat open voor de buurt en nabije scholen. De architectuur ondersteunt maximaal de werking van de verschillende organisaties en stimuleert inspirerende relaties tussen de uiteenlopende activiteiten met respect voor akoestische afsluitbaarheid om simultaan de verschillende werkingen te accommoderen.
De stad Leuven en LAVA architecten realiseren met dit multifunctionele complex een voorbeeldproject op het vlak van circulariteit, retrofitting, omgang met erfgoed, selectieve sloop, biodiversiteit, CO₂- en waterneutraliteit, groenaanleg, akoestische eisen…
De start van dit project begon met een analyse van het bestaande bomenpatrimonium, waarvan er sommigen – net als het voormalig klooster ‘Broos’ – onder een erfgoedbescherming vielen. Met een boomdeskundige gingen we op zoek naar de haarvaten van de bomen, om te bepalen hoe dicht we tot de wortels konden bouwen. Vervolgens werd hierop een masterplan ontwikkeld met de integratie van vier parktuinen, gaande van de wilde beeldentuin tot het ontvangstpark als ‘schoolpoort’. Het bomenbestand werd sterk uitgebreid.
Het gebouw zelf zorgt ook voor de versterking van de biodiversiteit: er zijn nestkasten voor zwaluwen en vleermuizen, groengevels, semi-intensieve groendaken, etc. Afgebroken materialen van de oorspronkelijke gebouwen werden getest, genormeerd naar kwaliteit in een labo en terug in omloop gebracht op andere bouwwerven en de lokale bouwhandel. Zo draagt dit project sterk bij aan de circulaire economie.
Specifiek aan dit project is dat door de koppeling op een BEO-veld niet alleen de nieuwe toevoegingen maar ook de oorspronkelijke erfgoedgebouwen CO2-neutraal worden. Via grondige energetische studies deden we onderzoek naar low-tech oplossingen om alle gebouwen koel te houden en mobiele zonnewering te vermijden. Dit resulteerde in het aanwenden van thermische inertie en het creëren van ‘dikke kasteelmuren’ met dieperliggende glaspartijen.
Het oorspronkelijke kloostergebouw uit 1937, vernoemd naar zijn architect Victor Broos, ondergaat een zorgvuldige transformatie waarbij waardevolle elementen behouden blijven en ruimtes een nieuwe bestemming krijgen. In nauwe samenwerking met de erfgoed instanties integreren we de authentieke kenmerken van het erfgoed in de nieuwe architectuur en vice versa. De transformatie van de voormalige kapel naar een theaterzaal met een nieuwe houten tribune springt ongetwijfeld het meest in het oog.
Met respect voor de bestaande architectuur en een duurzame aanpak biedt de Paul Van Ostaijensite een open marktplaats voor kennisdeling en creativiteit, en vormt het een waardevolle aanvulling op het culturele landschap van Leuven.