In het initiële masterplan werd er enerzijds veel belang gehecht aan de morfologie van de site en anderzijds werden er ook een aantal duidelijk afwijkende ingrepen voorgesteld om de industriële site om te vormen tot een nieuwe woonwijk. De nieuwe verhouding tussen bebouwing en open ruimte en de sterke articulatie van de rand van de site tegenover haar omgeving volgen rechtstreeks uit de analyse van de oorspronkelijke toestand.
Door de industriële hallen als gesloten bouwblokken te interpreteren, bekomen we een buitenruimte met analoge kwaliteiten als die van de oorspronkelijke toestand. Een verdere doordachte transformatie van deze woonblokken maakt een elegante invulling mogelijk en levert bovendien interessante gelaagde relaties op tussen gebouwmassa’s en een noodzakelijke gradiënt in het publiek karakter van de buitenruimten. De omkering die wordt gemaakt tussen publiek en privaat, door de tuinen die normaal ingesloten zijn in de bouwblokken, met alle bezonningsproblemen vandien, buiten het bouwblok te leggen en het binnengebied publiek toegankelijk te maken, verlengt het groen van de publieke parkruimte visueel met de privatieve tuinen van de grondgebonden woningen.
Om in de toekomst flexibel te kunnen inspelen op wijzigende marktsituaties zonder een noodzakelijke herziening van het stedenbouwkundig verhaal, is gekozen voor onderling uitwisselbare en kleinschalige typologische varianten die passen binnen een eenduidig vormschema. In relatie tot de schaal van de buitenruimte die erdoor wordt ontsloten is de gevelenveloppe van de bouwblokken gefragmenteerd op het niveau van meerdere woningen ten opzichte van elkaar of de individuele woning.
